Het artikel is gebaseerd op een studie waaruit blijkt hoe lucratief oorlog en conflict zijn en bevat voorbeelden van hoge winstmarges, uitgaven aan nutteloze doelen en fraude. Wat volgt zijn enkele zaken die mij opvielen.
Sinds het begin van de War on Terror in 2001 heeft het Pentagon $14.000.000.000.000 uitgegeven waarvan de helft naar private partijen is gegaan, onder wartime condities waarbij snelle levering en minder controle de norm waren. Het budget voor alleen het jaar 2020 was $721 miljard.[1] Ter vergelijking, het grote Build Back Better plan van Biden om breed te investeren in sociale zaken als woningen, onderwijs, infrastructuur en gezondheidszorg is inmiddels verlaagd tot zo'n $200 miljard per jaar.[2] In de afgelopen vijf jaar waren gemiddeld zo'n 760 lobbyisten actief (het congres telt 535 leden).[3]
Een derde van alle contracten ging naar vijf grote wapenfabrikanten. Alleen al in 2020 ontvingen zij het volgende:
$75 miljard: Lockheed Martin
$27 miljard: Raytheon
$21 miljard: General Dynamics
$21 miljard: Boeing
$20 miljard: Northrop Grumman
Ook bedrijven in de logistiek en constructie zoals Kellogg, Brown & Root (KBR), Bechtel en particuliere militaire beveiligers als Blackwater and Dyncorp ontvingen veel geld. In totaal werd in 2020 meer dan de helft van het budget van het Pentagon uitgegeven aan private partijen, zo'n $420 miljard.
Voorbeelden van hoge winstmarges: International Oil Trading Company die in vier jaar tijd 14% winst maakten met de verkoop van brandstof ($200 miljoen op olie ter waarde van $1.4 miljard). Of Halliburton (via KBR) die tegen 2008 $30 miljard had ontvangen voor het bouwen en onderhouden van militaire basissen. Ook werd $2 miljard uitgegeven aan kickbacks to warlords and police officials or as payments to the Taliban to allow large convoys of trucks to pass through areas they controlled.
Over de ratio militair personeel versus burgers:
The Congressional Research Service estimated that by March 2011 there were more contractor employees in Iraq and Afghanistan (155,000) than American uniformed military personnel (145,000).
Over draaideurpolitiek:
The notion of privatizing military-support services was first initiated in the early 1990s by Dick Cheney when he was secretary of defense in the George H.W. Bush administration and Halliburton got the contract to figure out how to do it. I suspect you won’t be surprised to learn that Cheney then went on to serve as the CEO of Halliburton until he became vice president under George W. Bush in 2001. His journey was a (if not the) classic case of that revolving door between the Pentagon and the defense industry, now used by so many government officials and generals or admirals, with all the obvious conflicts-of-interest it entails.